Киро: Роден – пред 40 години. Умира – секој ден, а сепак – живее! Ама на кредит (без жиранти). На Татковината ѝ се оддолжува на рати, секоја година со по две нови книги! Надгробниот споменик си го ѕида сам. Денот на неговото откривање е непознат.
Овој лаф-муабет со него го водев во подрумот на неговата душа на 1 март по стариот календар, во 1975 господово лето.
Киро: Ајде Подгорец, кажи некој збор?
Видое: Понекогаш е најдобро да пееш во хор!
Киро: Од секаде провев и по некој ѕирка?
Видое: Ако, секој игра по нечија свирка!
Киро: Зошто од поодамна во „Буќет“ те нема веќе?
Видое: Краток е животот на кафеанското цвеќе!
Киро: Чинам дека често другаруваш со Ромите?
Видое: Поздрав е пелинот, отколку бонбоните!
Киро: Како ја прими во Струга наградата?
Видое: За сè што е минливо, ти прашај ја брадата!
Киро: Сè почесто накај Москва одите?
Видое: За тоа се виновни-преводите!
Киро: Првите „мечови“ на туѓ терен ги доби?
Видое: Кај нас е тешко – ледот да се здроби!
Киро: На кој сокак е денес детската литература? Кон каков оди двор?
Видое: За двор не можам да кажам, но сокакот ми е – ќор!
Киро: Издавачите сè помалку ја издаваат неа. За тоа што велите?
Видое: Тие забораваат, куќата не се гради од покривот, туку – од темелите!
Киро: А на критичарите им е посериозна природата?
Видое: Ама и тие понекогаш ја матат водата!
Киро: А, што ќе речеш за хонорарите?
Видое: Ние создаваме-други ги собираат парите!
Киро: И на лектирата ѝ се искинаа „влечките“?
Видое: Пчелите работат – медот им го јадат мечките!
Киро: Што ќе речеш за „глувчешките теми“ во поезијата?
Видое: Кај нас за слоновите е слаба ерозијата!
Киро: Еден слон, седи на гранка и – пее?
Видое: Така е, кога славејчето – не смее!
Киро: Мислиш ли на „златното“, или на живото?
Видое: Сеедно е, поскапија и виното и пивото!
Киро: Слушам се раѓа уште едно Циганче – третото?
Видое: Нормално, не може да му спречи доаѓањето на летото!
Киро: Каде го откри каменот на мудроста: на Балканот, во Азија, Африка или во Шпанија?
Видое: Ако ги зариеш рацете подлабоко во казанот – ќе најдеш сè иста боранија!
Киро: Што готви сега твојата литературна „тава“?
Видое: Неколку нови романи по жител на глава!
Киро: Конечно и ти почна да работиш. Веќе цела недела не си напишал и објавил ниту еден роман. За тоа многу ми е криво.
Видое: Тогаш ајде за тебе едно сокче, а за мене едно пиво!
Објавено во весникот „Вечер“ на 1 март 1975 година